Hepimizin bazen maruz kaldığı gerçek çaresizlikler ile öğrenilmiş çaresizlik bire bir aynı şey değildir.Gerçekte tam olarak çaresiz durumda olmadığımız halde,geçmişteki hayal kırıklıklarımızdan çıkardığımız sınırlayıcı önyargıların ve abartılı genellemelerin etkisiyle çaresiz olduğumuzu sanıp,çözebileceğimiz bir sorunu çözmek için hiçbir şey yapmadığımızda sahte çaresizlik yaşıyoruz demektir.

Çaresiz olduğunuzu düşünerek algılarınızı kapattığınız için,çözüme götüren bir yol olduğu halde onu göremiyorsanız bu sahte çaresizliktir.Çaresizlik duygusu yaşayanlara terapistlerinin yönelttiği ilk soru şudur.Gerçekten çaresiz durumda mısınız,yoksa çaresiz olduğunuzu mu düşünüyorsunuz?

Algılanan çaresizlik ile gerçek çaresizliği duru bir zihinle ayırmak gerekir.Neyin sahte,neyin gerçek çaresizlik olduğunu zorluklarla boğuşurken ayırmak kolay olmayabilir.Şair Fuzuli'nin deyişiyle Akıntıya kapılan, kıyıyı yürür sanır.Hatalı mantık yürüterek çaresizlik algısını oluşturan da bunu düzeltecek olan da beynimiz.Beynimizi çıkarıp yerine başka bir beyin takamayacağımıza göre onu çalıştırma şeklimizi değiştirmeliyiz.Einstein'ın da sık sık vurguladığı gibi her zaman kullandığımız mantık yürütme biçiminden dolayı yaşadığımız sorunları,ancak o mantık kalıbının dışına çıkarak çözebiliriz.Beyin kendi yarattığı bir sorunu eğer daha iyi bir seviye de ve daha farklı bir şekilde çalıştırılırsa çözebilir.

Kaynakça:Sekman,Mümin,"Herşey Seninle Başlar",Alfa Basım,2019,İstanbul